Verslag IJsland!!

Ja het heeft even geduurd, ik moest even herstellen van alle emoties en de reis, maar hier is dan mijn verslag van mijn belevenissen van ice4life!

Op maandag vlogen we met de meeste deelnemers naar IJsland. Eindelijk!! We hadden er allemaal lang naar uitgekeken en hard voor getraind.
De vlucht ging prima en we werden op de vluchthaven opgewacht door Hans die daar klaar stond met 2 busjes die ons naar het hotel ging brengen.

Dat we aankwamen voelden we al dat het weer in IJsland heel onstuimig kan zijn, op dat moment waaide het heel erg hard met regen.......
De meeste van de groep begaven zich in het familiehotel Kriunes en daar aten we in de avond samen onze maaltijd. Wat voor mij heel fijn was dat er ook met eet wensen rekening werd gehouden, omdat in bijna alle vleessoorten suiker zit, kreeg ik alles vegetarisch en bij het ontbijt waren suikervrije crackers en zelfs brood zonder suiker.

Na de maaltijd kwamen we allemaal bij elkaar en hebben we allemaal verteld aan elkaar waarom we mee deden met ice4life.
Dit was een heel emotioneel moment, achter iedereen schuilt een persoonlijk verhaal en het was mooi om dat met elkaar te delen.

Elke ochtend voor het ontbijt hebben we samen de ademhalingsoefeningen gedaan. Wat erg fijn was dat er meerder instructeurs van de Wim Hof Methode aanwezig waren en goede aanwijzingen konden geven.

Na het ontbijt werd er door de mannen een wak geslagen en gingen we 1 voor 1 erin zitten en daarna door de sneeuw de hottub in.

De dag erna hebben Astrid, mijn buddy, en ik benut op wat te trainen in de kou. Er lag een klein laagje sneeuw, dan ziet IJsland er een stukje mooier uit. Eerst even een stukje hardlopen, meteen maar in de korte broek en topje: dat ging goed en voelde ook goed!
In de middag hebben we de fiets gepakt en ben in het oude wielershirt van mijn vader gaan rijden. Dat ging op zich ook goed, alleen mijn handen en polsen blokkeerde van de kou. Mijn polsen worden getapet en extra handschoenen voor de challenge.

Woensdag zijn we naar de omgeving gegaan waar we de challenge gingen starten en wat was het prachtig, mooie uitzichten, watervallen en de scheidslijn tussen Amerika en Europa.

In de avond hadden we pasta-avond en daarna de bezinningsavond. We hebben uitgebreid besproken waar Inspire2live voor staat, de stichting waar het sponsorgeld naar toe gaat.

Er werd weer duidelijk hoe belangrijk het is dat de patiënt centraal moet worden gesteld en dat vanuit daar de zorg geregeld moet worden.

Ook werd er duidelijk verteld hoe zwaar het de volgende dag kon worden en wat te tekenen zijn om eventueel de challenge te staken

Kortom we gingen allemaal vroeg en wel gespannen slapen..........

De volgende morgen na de ademsessie goed ontbeten en allemaal de bus in......

Dat we aankwamen en ons klaar gingen maken om in het water te zitten, brak de hemel open en het zonnetje liet zich zien. Wat een bijzonder moment!!!

Iedereen ging op zijn eigen moment het water in en complete focus, want er stond harde wind, wat de gevoelstemperatuur nog kouder maakte......

Daarna afdrogen en de hardloopkleding aan en we gingen gezamenlijk de berg op.

 

Op de foto's is te zien hoe snel het weer omsloeg, er viel natte sneeuw en een hele harde wind, dit zijn de 2 elementen die bijna niet te trotseren zijn.

Tijdens het lopen moest ik steeds naar de grond kijken om te zien of mijn voeten de grond wel raakten en hoe ik mijn voeten neerzette. Ik had er nadat ze koud waren geweest absoluut geen gevoel meer in en mijn handen waren hetzelfde. tijdens het lopen ben ik in mijn vingers gaan knijpen, maar er zat geen gevoel in. 

Ik ben voor mezelf gaan afwegen wat me de vorige dag was verteld en wat een moment zou zijn om er uit te stappen. Ik keek mijn buddy aan en vertelde haar dat ik niet verder kon. Zij gaf aan dat dat verstandig was als het voor mij zo voelde en gaf aan met de anderen verder te kunnen lopen.

Aan de kant kwam ik de ambulance tegen en ben met pijn in mijn hart uit het veld gestapt en daar naar binnen gehaald. Ik werd gecontroleerd en er werd nagevraagd hoe ik me voelde en ben toen de bus ingebracht waar toen echt duidelijk werd hoe de omstandigheden waren.

Ik heb het nog nooit zo koud gehad en dat terwijl mijn lichaam, behalve mijn handen en voeten dan, aan de buitenkant warm was.

Ik werd goed verzorgd en baalde op dat moment zo erg van mijn lijf dat niet mee wilde werken...........ook al gaven de mannen van de ambulance aan dat tegen deze weersomstandigheden niet te vechten was...........

Voor mij voelde het op dat moment als falen......

We volgden met de bus de andere de deelnemers en op een geven moment kwamen er 2 mannen terug van het fietsen, ze gaven aan tegen onderkoeling aan te zitten en waren uit zichzelf terug gekeerd naar de bus.

Samen opgewarmd en toen werd pas echt duidelijk in wat voor weersomstandigheden we waren beland en heeft de organisatie iedereen teruggehaald en opgehaald.....

Grote chaos in de bus, iedereen zo koud en nat...... en een aantal die toch wel ver waren gegaan en goed bij moesten blijven, want de kou is een gevaarlijk iets. 

Vol trots kunnen we zeggen dat we allemaal ijskoud diep zijn gegaan voor een ander!!!

En om Henk van den bergh te citeren:

" Het geeft aan als metafoor in ice4life aan dat de gestippelde weg naar de finish verstoord kan worden door de natuur, nu bij ons extreem weer, maar ook in een lichaam kan een vooruitgedacht traject in genezing verstoord worden. De organisatie (noem het regulier) kon bij ons gister absoluut niet zonder de vrijwilligers ( noem het alternatief). Hier werden echt de handen in een geslagen en wij als patiënten gered. Hoe mooi is dat. De IJslandse grillige elementen hebben voor mij dit beeld in deze challenge naar boven gebracht. De samenwerking was op aangeven van een zeer wijs besluit van de organisatie perfect . Ice4life zit op het juiste spoor! Dit draag ik graag uit...."

Als laatste wil ik nog de laatste sponsoren bedanken: Linda Reekers, Els, Annemieke, Jos en Thea, Ineke, Freija en Carina.

                

Laatste groepstraining IJsland: Ice4life!!

Gisteren een fantastische groepstraining gehad in snowplanet voor ice4life. Bijna alle deelnemers waren aanwezig en het was super om samen deze training bij te wonen.
8.00 uur stipt gingen we beginnen met onze ademhalingsoefeningen en hoe gaaf is dat als je dit met 30 mensen tegelijk doet. Het geeft echt een extra dimensie aan de oefening.

Daarna zijn we de ijshal in gegaan waar het -5 graden is, natuurlijk in korte broek en blote barst en voor de dames een topje. Daar hebben we de oefening paardenstand gedaan: dat houdt in dat je in de sqauthouding gaat staan en dat je 35 minuten zo blijft staan.

Door de ademhaling die wij doen gaan we door de verzuring heen en voor mij was het de eerste keer. Ik had niet verwacht dat ik het zou volhouden, maar het ging eigenlijk heel goed. Ik ben wel iets eerder gestopt, omdat ik op mijn slippers liep en wil voorkomen dat het voor het einde nog iets misgaat, dus balans houden gaat al beter!!!!
Verder hebben we nog andere ademhalingsoefeningen gedaan waarna we buiten een bootcamp hebben gedaan. Ik kan je zeggen dat ik behoorlijke spierpijn heb, maar geen last van mijn gewrichten,dus dat gaat goed!

De bootcamp hebben we afgesloten met een aantal rondjes hardlopen en daarna zijn de meesten in een ijsbad geweest.

De middag heb ik nog doorgebracht met Linda Koeman en Jan Willem Miel die een ijsbad workshop gaven.

Ik heb de dag afgesloten met een ijsbad.

Nu nog 1 week en dan zitten we in het vliegtuig! Het zal een hele bijzondere reis worden waarin we veel bruggen gaan slaan!!!

Ik wil ook nog de volgende mensen bedanken die me ook sponsoren:

Marjon, Diane, zr. Gratiana, Jessica, Medec Wonen, Daniella en Raymond de Wilde, Jaap en Helga.

We zoeken nog steeds sponsors voor ice4life, het geld gaat in zijn geheel naar de stichting, we betalen de reis allemaal zelf.

B.Holvast-Laan IBAN: NL10RABO0329321471 

Ik maak het dan over naar Ice4life.

NOG 2 en een halve week...................

Het komt nu spannend dichtbij..........
Dat betekent nog even tijd om sponsors te zoeken en om te trainen.
In mijn geval naast het trainen ook zeker mijn rust pakken, want nu mijn handen weer helemaal oké zijn, niet meer dik en pijnlijk,zit het nu in mijn linkervoet.... nou ben ik dat wel gewend, maar ik moet wel de BALANS houden. Daar baal ik op dit moment wel erg van dat dat nu precies gebeurd, maar .....we blijven positief, we gooien er wat extra ademsessies en ijsbadjes tegenaan en dan ben ik de 23ste zo fit als een hoentje!

Want we gaan voor het goede doel ICE4LIFE  om die brug te slaan tussen regulier en alternatief en vooral dat de patiënt gehoord wordt!!!
Ik heb het geluk dat dat bij mij wel gebeurd, ik heb een arts heb die openstaat voor andere middelen dan medicijnen en me extra in de gaten houdt en gaat voor kwaliteit van leven!

Ik wil in deze blog iedereen opnoemen die me al gesponsord heeft, waar ik heel dankbaar voor ben! Ook omdat het soms uit een onverwachte hoek komt!!
Mama, mijn zusjes, Nanja Castelijn, Dick Zeelenberg, Anja en Martin,Vanessa in naam van haar lieve vader Theo, Dennis, tante Trudy, Aurelie en Frank, Suus en Martijn, Cromwell, Angelique en Iris, Marianne, Simon en onze Keurslager Peter Groot in het Hoefplan:

Bedankt!

Mochten er mensen zijn die rechtstreeks naar Ice4life hebben gesponsord, laat het me weten dan kan ik je bedanken en je noemen in mijn blog!!

Om de kou nog even goed te trainen hebben we 14 november een training in Snow Planet!

Ik hou jullie op de hoogte!!

Nog 7 weken trainen en dan gaan we naar IJSland.....

Na de kikarun is mijn training doorgegaan en heb ik vorige week de westfriesgasthuisloop gedaan samen met mijn zusje.

Deze week ben ik ook verder gegaan met het trainen op de fiets. Ik ga als het kan naar Egmond op de fiets naar mijn werk in korte broek en hempje om te wennen aan de kou. Nou ja kou gistermiddag was het gewoon warm dat ik naar mijn werk reed. Terug om half 9 in de avond was het wel fris, het regende ook nog, dus een goede training.

Ook elke ochtend onder de koude douche hoort bij de training.

Zoals beloofd heb ik hier meer informatie over mijn reis naar IJsland, hieronder staat waar het geld naar toe gaat.

Want ja ik vraag iedereen om mij te sponsoren..................

JOUW STEUN BETEKENT ALLES!

Help samen met Ice4Life om een brug te bouwen tussen regulier en alternatief. Help Ice4Life om kanker de wereld uit te helpen. Help Ice4Life om de missie van Mark te voltooien. 

Samen kunnen we ervoor zorgen dat de patient gehoord wordt.

Maak nu je donatie over naar:

Stichting Ice4Life
IBAN: NL91RABO0304325635
o.v.v. Sponsorgeld Bianca Holvast

Je mag het ook naar mij overmaken B.Holvast-Laan IBAN: NL10RABO0329321471 of aan meegeven en dan maak ik het over.

Ik zou het wel leuk vinden als je mij laat weten dat je gesponsord hebt, dan kan ik jou of jouw bedrijf vermelden op mijn blog.

Over doneren naar Ice4Life

Giften zijn in de inkomsten- en vennootschapsbelasting aftrekbaar als zij zijn gedaan aan een algemeen nut beogende instelling (ANBI). Ice4Life is op dit moment bezig met een ANBI-aanvraag, maar daar gaat wat tijd overheen. Wij zullen u op de hoogte houden van onze ANBI-aanvraag

Deelnemers laten zich sponsoren voor hun inspanning

Het geld gaat naar Inspire2Live; een organisatie die de kankerpatiënt voorop heeft staan en waar verschillende patiënten met artsen en wetenschappers meepraten om oplossingen sneller dichterbij te brengen. De keuze voor Inspire2Live was voor Ice4life voor de hand liggend.

De organisatie wil ook een brug slaan tussen regulier en alternatief. Een speciale werkgroep gaat zich bezig houden met manieren waarop kankerpatiënten zelf hun immuunsysteem kunnen ondersteunen, bijvoorbeeld door kou. Onderzoek naar het nut bij kanker ontbreekt hier en het zou mooi zijn als wetenschappers daar duidelijkheid in kunnen brengen. Dat is een van de dingen waar de deelnemers aan Ice4life geld voor bij elkaar brengen.

Over Inspire2LiveInspire2Live is in 2010 opgericht door Peter Kaptein en Coen van Veenendaal; de oprichters van Alpe du6. Coen kwam in 2013 negatief in het nieuws in verband met geld dat hij via Inspire2Live verdiende. Coen is inmiddels van alle blaam gezuiverd en de organisatie van Ice4Life gelooft in het goede werk dat hij doet. Juist omdat hij ook bruggen probeert te slaan in het belang van de patiënt. Bovendien is het een van de weinige initiatieven waarbij de patiënt ondubbelzinnig voorop staat en er een open vizier is richting alternatieve methodes om een kankerpatiënt te helpen.

Achtergrond
Mensen die te horen krijgen dat ze kanker hebben, worden direct geconfronteerd met een scala aan behandelingen waar ze aan onderworpen moeten worden. Voor een belangrijk deel zijn ze in die behandelingen ‘lijdend voorwerp’ en ondergaan van chirurgie, bestralingen, interventie oncologie en chemo tot immunotherapieën. Weinig wordt er verteld over wat de patiënt zelf kan doen om zijn of haar lichaam optimaal in conditie te brengen. Een optimale conditie om aan de ene kant de behandelingen zo goed mogelijk te doorstaan en om aan de andere kant het lichaam zo te versterken dat het zo stevig mogelijk weerstand kan bieden aan de wildgroei van kankercellen. In zekere zin dus om het lichaam te trainen in het terugdringen van de kanker én het voorkomen dat het weer terugkeert na de behandelingen.

Visie Inspire2Live en Ice4Life
Inspire2Live en Ice4Life geloven sterk in het versterken van het zelfgenezend vermogen van de mens. De uitdaging die we aangaan, is het bewijzen van de meerwaarde van verschillende complementaire therapieën op de werking van het immuunsysteem.

Immuunsysteem
Het immuunsysteem speelt een sleutelrol in het ontstaan van kanker. Kankercellen worden in beginsel als lichaamsvreemd gezien door het immuunsysteem en daarom afgebroken. Na verloop van tijd stopt het immuunsysteem met het opruimen van de kankercellen en ontstaat een ongebreidelde proliferatie. Binnen de immunologie zijn op dit moment grote ontwikkelingen gaande met medicijnen die het immuunsysteem activeren of methodes die het immuunsysteem trainen om specifieke kankercellen op te ruimen. In dat licht is het heel interessant om te onderzoeken hoe complementaire therapieën het immuunsysteem kunnen versterken.

Het project ‘Vergroten innerlijke kracht/weerstand’
Doel van dit project is onderzoeken wat complementaire therapieën kunnen bijdragen aan het versterken van het immuunsysteem van de patiënt.

Te denken valt aan een aantal therapieën die al min of meer bewezen hebben een positief effect te hebben op het versterken van het immuunsysteem, ofwel de weerstand van de patiënt:
• Mind Body Reconditioning
• Meditatie
• Yoga
• Fysieke training
• Voeding

Inspire2Live zal in de komende periode de juiste mensen bij elkaar brengen die in staat zijn de bovenstaande projectdoelstelling in een project te vatten. Doel van dat project is om vast te stellen in welke mate de genoemde therapieën daadwerkelijk van toegevoegde waarde zijn voor de patiënt langs de lijn van het immuunsysteem.

Balans en een nieuwe uitdaging!

In balans blijven, hoe moeilijk is dat als het goed met je gaat en je vaak vergeet dat je toch wel een chronische ziekte hebt.
Nou dat is mij de laatste tijd wel overkomen. Ik voelde me zo goed dat ik teveel heb gedaan. Want het is heel moeilijk om jezelf af te remmen als je veel energie hebt en je voelt je goed.
Mijn lijf vloot me terug, ik was in tijden niet zo moe geweest en een aantal vingers begonnen bobbels te vertonen. Dus veel rust nemen,extra ijsbadjes en ademhalingsoefeningen en gelukkig krabbel ik weer snel terug!
Ja want het gaat goed, nog steeds zonder medicijnen en zonder infuus. Nog steeds elke ochtend 6 uur op om mijn ademhalingsoefeningen te doen en een koud bad of douche te nemen en nog steeds suikervrij eten!

En een nieuwe uitdaging!
23 november ga ik met een groep mensen naar IJsland om de missie van Mark Bos te verwezenlijken.We gaan in de kou in korte broek dippen in een wak, 10 km hardlopen en daarna 16 km fietsen waarvan een stuk de berg op.
Ik heb de documentaire van Mark Bos gezien en was zo onder de indruk van zijn verhaal en vond ook veel gelijkenissen.
Je krijgt een diagnose en je krijgt medicijnen en dat is het dan. Ik kon  niet accepteren dat ik mijn hele leven vergif moest nemen en ben net als Mark zelf gaan onderzoeken wat er nog meer mogelijk is naast de reguliere zorg. Helaas kom je dan in een wirwar terecht en moet je alles zelf uitzoeken. Ik heb wel het geluk dat mijn arts openstaat voor de dingen die ik doe, zoals de Wim hof methode, maar veel artsen willen daar niets van weten. Wat zou het mooi zijn als de patiënt centraal komt te staan en niet de strijd tussen twee werelden.
Mark zijn missie is om een brug te kunnen slaan tussen alternatief en reguliere gezondheidszorg.


Vanavond wordt deel  2 uitgezonden van de documentaire die Mark heeft gemaakt. Retour Hemel om 20.25 uur op NPO2.

Gisteren zijn we met een groep bijeen geweest om ons voor te bereiden op IJsland en hebben voor Kika 10 km hard gelopen. Daarvoor zijn we 1 voor 1 in de coldseat van Mark geweest wat heel bijzonder was.

Ik hou de komende tijd mijn blog bij  hoe de voorbereidingen gaan voor IJsland.

Daarnaast zoek ik ook mensen en bedrijven die mij willen sponsoren en daarmee Ice4ife!
Mensen kunnen contact met mij opnemen via 0628594007 of mij mailen bholvast@online.nl

Mijn recensie over het boek: KOUD KUNSTJE. Geschreven door Wim Hof en Koen de Jong.

Mensen die mij kennen en mijn blogs wel eerder hebben gelezen over mijn leven met reuma zonder medicijnen en zonder suiker, weten dat mijn 2 helden zijn: Koen de Jong en Wim Hof.
Door hun ademhalingstechnieken, koutraining en inzicht hoe je op een prettige manier leert te trainen voor hardlopen heb ik meer energie en zelfvertrouwen dan ooit.

Dat ze nu samen een boek hebben geschreven en dat deze ook nog uit kwam op mijn verjaardag was natuurlijk helemaal top!! En het boek heb ik nog gewonnen ook via een verloting op facebook van
www.sportrusten.nl

Dus een recensie is wel op zijn plaats. Ook omdat ik echt vind dat veel mensen het boek moeten lezen,om zelf te ervaren hoe bijzonder het allemaal is.

Ik ervaar elke dag aan den lijve wat het ademhalen en de kou met mijn lijf doet.

In het boek staat heel mooi het bijzondere levensverhaal van Wim beschreven en dus hoe het dus allemaal begonnen is .Ik vind het diep respect dat hij hier net zo lang mee door is gegaan tot hij echt serieus is genomen en nu de methode voor iedereen toegankelijk is. Prachtig om te zien hoeveel mensen er al zijn geholpen, waaronder ikzelf.

Daarna wat ademhaling met je doet en waarom het zo belangrijk is dat we niet te snel ademhalen. Er is een simpele ademhalingsoefening die veel effect hebt op alles, je gaat beter slapen, beter herstel van het sporten etc.

Het boek legt duidelijk uit wat het fysiologisch doet met je lichaam.Ik weet uit ervaring dat het helpt, maar het is ook prettig om te snappen wat het in je lijf doet.

Verder staan er praktische oefeningen in om zelf meteen met de methode te beginnen en voor wie het allemaal geschikt is. Met daarbij veel voorbeelden en uitleg van mensen hoe die het ervaren.
Wat daar ook steeds duidelijk naar voren komt is dat Wim geen ziektes kan genezen en dat je niet wordt aangespoord om te stoppen met je medicijnen maar dat  je door de methode de kwaliteit van je leven terug kan krijgen, je meer energie krijgt en dat je positiever en actiever in je leven staat. De methode geeft je balans en kracht om de controle te houden. Het is en blijft hard werken..... Elke ochtend 6 uur opstaan om de ademhalingsoefeningen te doen en een koud bad of koude douche te doen, maar het is elke seconde waard. Ik heb mijn leven terug en hoop dat velen door het lezen van het boek of door het volgen van een workshop ook weer hoop krijgen.
Het is ook zeker de moeite waard om te lezen als je gezond bent, want ook voor hen brengt het heel veel.

Dagboek van mijn zoektocht in de Wim Hofmethode

Koud douchen, maar dan af en toe en eerst warm doe ik nu anderhalfjaar . Een heerlijke bijkomstigheid is dat ik , die het echt met mijn reuma altijd had, het nu niet meer  koud heb.

Ben begonnen in september 2014 met fanatiek koud douchen. Aantal weken later ben ik de ademhalingsoefening gaan toepassen. Met na ongeveer 2 weken mijn eerste ijsbad. De ontstekingen waren toen al aan 2 vingers begonnen. Na het ijsbad ben ik fanatieker de ademhalingsoefeningen gaan doen. Er kwamen 2 ontstekingen bij. Ik dacht als ik mijn infuus heb gehad gaat het wel weer weg, maar tot mijn verbazing werd het daarna nog veel erger. 6 acute ontstekingen die forser werden. Naar het ziekenhuis en die constateerde inderdaad dat de reuma zeer actief was in mijn handen. Dag verder kwamen mijn voeten ook erbij…. Medicatieverhoging! Eigenlijk prednison,maar daar kan ik niet tegen, dus advies was nog meer ontstekingremmers en 2 weken later mijn eigen  arts bezoeken.

Mijn  gevoel zei dat het kwam doordat ik met de Wim bezig was ,mijn medicatie tegen me ging werken, maar durfde dit niet hardop te zeggen. Eigenlijk alleen heel hard hopen.

Op dat moment zie ik op facebook een berichtje van iemand voorbijkomen waarvan ik weet dat ze ook Win HOf methode doet met reuma en in het berichtje vertelt ze dat ze van de medicijnen af is.

Ik heb sinds 2011  reuma en gebruik sinds mei 2012 infusen en heb sindsdien de ontstekingen onder controle. Ik gebruik naast de infusen elke dag een hoge dosis ontstekingremmers. Daarnaast eet ik suikervrij en beweeg veel binnen mijn eigen grenzen.

 

Nu 13 november 2014, de ontstekingen beginnen in mijn vingers af te nemen,eentje,de laatste in mijn vingers is er nog aan het opvlammen. Ik gebruik nu geen medicijnen en doe elke dag 2 tot 3 keer  20 minuten tot een half uur de ademhalingsoefeningen gevolgd door een ijsbad voor de handen en voeten. Elke ochtend een koude douche, alleen koud, niet warm! Wat betekent elke morgen drie kwartier opstaan om te ademen en koude baadjes en een koude douche voordat de  rest van het gezin opstaat! Tussendoor als de ontstekingen pijn doen is het heerlijk om met mijn handen onder het koude water te houden,terwijl vroeger zou ik warm water hebben gedaan.

 

23 november heb wegens omstandigeheden 5 dagen geen oefeningen kunnen doen. Zondag 16 nog wel een ijsbad.

De zwellingen uit mijn handen zijn weg, de ontstekingen voel ik nog wel. Inmiddels zou ik toe zijn aan een infuus, maar die slaan we over. Ga nu weer de ademhalingsoefeningen doen en ben benieuwd wat er gaat gebeuren….

Ging prima tot vrijdagavond 5 december mijn vingers weer beginnen op te zwellen: veel palmsuiker en zout gegeten……..

Gedurende de week elke ochtend alleen koude douche ongeveer 2,5 minuut. Waarvoor ik 20 25 minuten ademhaling doe. De zwellingen nemen gaande week weer af en zondag zijn mijn handen weer “normaal”. Gewrichten blijven wel gevoelig, maar zijn niet meer dik.

Zondag 14 december 2014 in het IJ gezwommen, ongeveer 3,5 minuut. Waarvoor half uur ademhaling gedaan.

Nu maandag 15 december 2014 zien mijn handen er goed uit.

Wel heb ik deze week fikse verkoudheid op keel oren hoofd etc.

Gaan vol vertrouwen verder, wordt erg geïnspireerd door de groep instructeurs Wom Hof Methode in wording.

23 december ben nog steeds niet van mijn verkoudheid af, dit in jaren niet gehad, maar heb ook 2 jaar dagelijks hele hoge dosis ontstekingsremmers geslikt…….

Mijn handen zien er nog goed uit, wel een beetje verkleurd en 2 vingers aan de rechterhand voel ik wel wat maar zijn niet dik.

Elke dag 20 minuten de oefeningen en een koude douche sta er extra vroeg voorop, maar voelt echt heerlijk begin van de dag.

 

Weet vanaf september 2011 dat ik reumatische artritus heb. Toen ik dat bij de arts hoorde kwam het niet echt binnen,duurde even, maar dan krijg je wel een klap in  je gezicht, je denkt een gezonde jonge vrouw te zijn met 2 kleine kinderen. Wat je dan nog niet weet is dat alles gaat veranderen…..

Elke dag onder de middag slapen,om de dag door te komen en je lichaam rust te geven. Dit doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Je hebt beperkte energie en daar moet je spaarzaam mee om gaan. De eerste maanden was ik om 9.30 uur alzo uitgeput dat ik niet meer kon, maar niet meer kunnen dat gaat niet met 2 kinderen en een man die werkt. Elke ochtend heel vroeg je bed uit, omdat de oudste naar school moet. Je bent zo stijf als een plank en moet zorgen dat je alles boven hebt gedaan want nog een keer die trap op…. Dat gaat niet.

 

Medicijnen: er zijn er ontelbaar en je begint bij het begin, vele soorten geprobeerd, heel veel bijwerkingen en na 3 , 4 maanden gaf ik het op, had meer last van de bijwerkingen en het deed verder niets. Gelukkig een arts die mij liet meedenken en meebeslissen, dus telkens iets nieuws….. ik wist als je 3 of 4 klassieke middelen geprobeerd had, je aan de biogaliscal mocht, daar was mijn hoop  op gevestigd, waar je niet blij mee kan zijn . Elke week een naald in je eigen buik steken….. Dat ging de reumaverpleegkundige mij leren. Ik had de eerste dosis gehad en na anderhalve week had ik een hele rare open wond/gat in mijn vinger. Terug nar de arts, dit ging niet goed, stoppen was het advies. Ik was nog niet eens begonnen…… En nu wat zijn de alternatieven? Elke maand een ochtend of middag aan het infuus. Dat zag ik eerst niet zitten met 2 kleine kinderen. Want ondertussen werkte ik gewoon door.

Maar gelukkig wilde mijn zusje die dag in de maand komen oppassen en vol vertouwen ging ik aan het infuus……. Die nacht overleed mijn vader. Dus sterk zijn en gaan……. Het ging gelukkig goed met het infuus geen bijwerkingen en de ontstekingen verdwenen en kreeg weer kracht met sporten etc. Want dat is iets wat ik ben blijven doen onder leiding van de fysio,die me weer het vertouwen heb gegeven om te bewegen binnen mijn grenzen.

Je gaat van alles lezen over hoe je het beste kan omgaan met reuma, want wat ook een nare bijkomstigheid is dat je intens moe kan zijn. Ik ben gaan lezen hoe je met voeding dingen kan veranderen. Suiker kwam al snel naar boven en ben suiker die je ziet gaan vermijden. Maar ik bleef af en toe eetaanvallen te houden en at dan alles wat los en vast zat en vooral chocolade. Dit moest dus anders. Ik ben alle suikers gaan vermijden ook die verborgen zitten in echt bijna al i=ons eten. Dit houdt in alle verpakkingen lezen en dan kom je erachter dat je zelf dingen moet maken, want je komt het overal tegen en waarom? Ook e nummers ben ik gaan vermijden, dus niets meer uit een pakje, alles vers. Gelukkig leven we in een leven met internet en heb snel sites gevonden met recepten en waar producten op staan waar geen suiker inzit. Inmiddels is het voor mij normaal, dat als ik ergens naar toe ga, mijn eigen eten meeneem… Gelukkig is het ook wel een trend om suikervrij te leven dus wordt het al makkelijker. En voel ik verschil? Jazeker, ik heb meer energie( niet altijd, maar zeker meer als eerst) en als ik wel eens de fout in ga zwellen mijn handen direct op en krijg last van mijn darmen….

 

1 januari 2015-01-01 Het gaat echt super. Mijn handen zijn weer “normaal”. De erge gevoeligheid in gewrichten is ook weg,alleen nog een kleine verkleuringen in mijn rechter  ringvinger.

 Elke dag de ademhalingsoefeningen en daarna 3 minuten onder de koude douche die in de winter echt heel koud is. Daarna de paardenstand om op te warmen….. Krijg ook steeds meer vertrouwen in mijn lichaam. Vandaag de Nieuwjaarsduik en zondag de Nieuwjaarsplons in Blaricum. Super begin van het jaar.

Wil nu ook op zoek naar een ton of iets dergelijks voor in de tuin.

Nu 2 infusen overgeslagen en geen ontstekingsremmers meer. Ben nog steeds wat verkouden en heb wat vaker hoofdpijn. Iets wat ik vroeger heel vaak had, maar waarschijnlijk door alle medicijnen is onderdrukt.

 

Wat ook een hele fijne bijkomstigheid is dat ik het niet meer koud heb. Met de reuma had ik het altijd intens koud, maar nu gaat de cv niet hoger dan 20.5/21 voorheen minstens 22 graden Buiten probeer ik zo lang mogelijk zonder handschoenen te fietsen en te wandelen,terwijl ik bij de eerste kou al dikke handschoenen aan had. Ja de kou is mijn vriend geworden., fantastisch iets wat ik als reumapatient niet had kunnen geloven!

 

De voeding volhouden gaat steeds makkelijker. Er zijn heerlijke alternatieven en ben blij me niet meer vol te eten. Hoop echt dat ik een inspiratie voor andere mensen kan zijn.

 

 

28/1 de dikke vingers zijn sinds een week zo goed als weg. De gewrichten zijn nog wel erg gevoelig, maar zien er goed uit. Veel energie! Ben nu ook bezig met de ademhaling en hardloopschema van Koen de Jong. Probeer ook weer meer te ademen volgens Wim Hof. Gewoon paar minuutjes tussendoor en heb een aantal keer ijsbadje voor handen gedaan. Met hardlopen in kniebroek en na 2 km gaat shirt uit en loop in mijn hempje, Heerlijk!!!

Februari 2015. Wat is het toch geweldig dat ik met de methode in aanraking ben gekomen. In het begin wild ik het zelf eigenlijk ook niet geloven en deed de oefeningen af en toe. Bij mij is het keerpunt gekomen dat ik Henk heb gesproken, maar het echte keerpunt was in het ijsbad bij het IJ. Die kracht die ik toen voelde in de kou dat heeft me de kracht gegeven en dat ik daarna resultaat ging merken heeft me het vertrouwen gegeven om door te gaan. En nu ben ik overtuigt!!!! Ongelofelijk dat dit kan, zonder medicijnen……. Door mijn verlof van 5 maanden heb ik ook de tijd en ruimte gevonden om dit te ontdekken en nu met een uurtje eerder opstaan ben ik er!!! Ik hoop nog meer mensen te kunnen inspireren om het ook op eigen kracht te doen.

Ook het ademen van Koen de Jong het hardlopen geeft een kick, wie had kunnen denken dat ik zo makkelijk 10 km kan lopen.

 

25 februari 2015-02-25

Het gaat goed! Doe elke ochtend 25 minuten de ademhalingsoefeningen en daarna koud douchen, voel me daarna echt beter dan dat ik wakker wordt. Mijn 2 vingers aan mijn rechterkant zijn bij het ontwaken stijf, maar na de oefeningen gaat het beter. Mijn rechtervinger blijft verkleurd. Volgende week ga ik onder een MRI scan, misschien dat ze dan wat kunnen zien.

Het gaat goed met de moeheid. Wel last van mijn schouder, gisteravond, na veel te veel achter elkaar werken.

Vanmiddag heel lang en diep geslapen van het vele werken. Schouder was vandaag ging goed.

6 maart 2015-03-06 Ik blijf mezelf verwonderen wat het met me doet. Wordt vanmorgen echt met een migraine wakker waar je u tegen zegt. Ben naar de zolder gegaan rond 6.15 uur en ben begonnen met mijn ademhalingsoefeningen. Tussendoor nog 45 keer opdrukken en na het ademen, 3minuten onder de koude douche en ja hoor weg migraine. Dus waar je normaal een paracetamol of 2 zou nemen ben ik nu na het ademen en koud douchen van mijn migraine verlost en kan de dag beginnen. Met mijn gewrichten gaat het ook erg goed. Alleen nog beetje last van schouder, maar dat is overbelasting, maar door het zicht op de toekomst te houden, houd ik het vol.

Heb een beetje last van mijn linkervoet aan de zijkant aan de kant van mijn kleine teen, het wordt niet erger en voel het alleen als ik mijn trimmers aan heb…….

29 juni 2015  paar maanden verder en ja het gaat nog steeds erg goed. En ja ik sta nog steeds op om 600 uur om 25 minuten te ademen en daarna in een ijsbad te liggen, want dat vind ik relaxter dan de koude douche.

Ik ben nog steeds zonder medicijnen, nu 9 maanden en nee ik ben niet altijd pijnvrij, maar ik kan het zonder doen, er ontstaan geen ontstekingen en met mijn slaapje onder de middag kom ik een heel eind!!

Zuurgraad gaat omlaag!

Door de ademhalingsoefeningen van Wim Hof gaat je zuurgraag omlaag. Dit is voor iedereen goed, maar helemaal voor mensen met reuma. Ik heb vanmorgen een filmpje gemaakt om te laten zien dat het werkt.Mijn zuurgraad gaat van 5,9 = zuur en na de oefening: 7,2.=basisch.

Ook door voeding kun je meer basisch worden en dat doe ik door streng suikervrij te eten.

sinds  ik de ademhalingsoefeningen doe en het ijskoude douchen, ben ik al 5 maanden medicijnvrij.

 

 

Bewegen is belangrijk

Als je reuma hebt krijg je advies om te bewegen, want niet bewegen betekent meer stijfheid en andere problemen. Door bewegen krijg je spierkracht wat weer goed is voor de gewrichten. Ook voorkom je overgewicht, door overgewicht heb je meer belasting op je gewrichten.
Dokters roepen dit, maar als je rondloopt met ontstoken gewrichten is dit advies niet echt iets waar je op zit te wachten, want je bent ontzettend moe, ziek van de bijwerkingen en je hebt pijn....
Toch denk ik dat het wel een goed advies is, alleen heb je daar wel begeleiding bij nodig.
Ik werd meteen doorverwezen naar een ergotherapeut. Zij heeft toen als eerste gekeken hoeveel energie ik had op een dag en wat ik allemaal deed. Wat bleek. Ik had 30 energiepunten, deze doe je op door te slapen, even te rusten in de middag of andere echte ontspanning. Ik gaf daarentegen 60 punten uit aan activiteiten. Ik moets alles wat ik deed een aantal punten geven naar zwaarte. Het was dus geen wonder dat ik uitgeput was. Mijn ergotherapeut legde uit dat ik minder punten moest uitgeven aan activiteiten en daarnaast punten moest behalen door meer rustmomenten te creeeren.
Ik heb een week of twee alles bijgehouden wat ik op een dag deed en wat ik ruste en dit in een schema bijgehouden. Dit gaf mij inzicht in hoe ik mijn dag moest gaan indelen. Moest ik op een dag naar het ziekebhuis voor een afspraak dan kostte dat best veel punten en dat hield in dat ik die dag bv.  niet kon stofzuigen. Het houdt dus in dat je ten aller tijden goed je energie moet verdelen en inmiddels gaat dat automatisch  en soms doe ik het niet en dan merk ik dat snel, ik moet dan wat gas terugnemen.
Daarnaast was ik altijd heel erg sportief, maar ik durfde niet meer te bewegen, omdat ik bang was geworden voor pijn en ik wist mijn eigen grenzen niet meer.
Voor mijn diagnose sportte ik altijd bij een sportschool en wilde heel graag terug. In die sportschool Victory Plaza zit ook een prakrijk met fysiotherapie en daar ben ik naar toe gegaan.
In het begin kon ik amper een bal omhooggooien, maar al snel kon ik meer. Eerst hebben we 2 keer per week oefeningen gedaan in de praktijk en daarna gingen we de sportschool in om daar aan de slag te gaan. Na een periode had ik weer zelfvetrouwen gekregen en begon ook een groepsles te volgen,circuittraining, waar je steeds een minuut een bepaalde oefening moest doen en dan het hele parkoer af ging. Het ging steeeds beter en had de fysio niet nodig, ik wist waar mijn gerns lag en had ook geleerd dat pijn niet iets hoeft te zijn waar je bang voor bent. Het geeft aan dat je op dat moment moet stoppen, maar de volgende keer hoeft hetgeen pijn te doen.En zo ging het ook, de ene keer kon ik meer als de andere keer en dat moet je accepteren
Na een periode begon ik binnen voorzichtig op de loopband te hardlopen en boven verwachting ging dat goed. Zo goed dat ik het buiten ging proberen en toen gign er voor mij een wereld open. Buiten hardlopen was zo lekker dat ik niet meer naar de sportschool ging, maar alleen nog maar buiten ging hardlopen.Inmiddels gign mijn jongst  naar de peuterspeelzaal en dan ging ik naar buiten.
In september 2014 heb ik mijn eerste loop gedaan van 10 km en wat voelde dat als een overwinning!!! Echt als je iets wilt dan kan het ook, je moet veel geduld hebben en zeker niet met de pakken neer gaan zitten.
Ik dacht ik voor mezelf de top had bereikt, maar een vriendin raadde mij aan het boek,ik hardloper van Stans van der Poel en Koen de Jong te lezen en verzekerde mij dat ik langer kon lopen dan 10 km. Ze hebben ook het sportrusten programma wat je kunt zien op www.sportrusten.nl en ze hebben ook een facebookpagina waar je als het liked, veel tips krijgt.
Ik ben het boek gaan lezen en de ademhalingsoefeningen en trainingsschema,s gaan toepassen en het werkt, ik loop de 10 km binnen 8 weken al 5 minuten sneller als mijn toen snelste tijd. Het lopen gaat nu veel relaxer en makkelijker door een andere manier van ademhalen.
Ik heb nog geen halve maraton gelopen, maar ga dat zeker doen.

Ik loop nu 3 keer per hard en doe gemiddeld 1 keer 8 km en 2 keer 5 of 6.
Dit is iets wat ik 3 jaar terug niet had kunnen dromen. Dat ik de diagnose reuma kreeg, dacht ik nooit meer hard te kunnen lopen of fanatiek een andere sport te doen. Maar door het met hulp van proffesionals heb ik het gered en voel me er zoveel beter door.

Dus neem de eerste stap, want als ik het kan, is het ook mogelijk voor een ander.

Doordat ik de Wim Hof Methode doe, loop ik het liefst in de kou in mijn hempje en korte broek.

Lezing Wim Hof

Gisteravond ben ik naar een lezing geweest van Klaas Kroezen over Wim Hof en heb daar aan het einde van de lezing mijn verhaal mogen vertellen.
Wat een inspirirende avond was het. Het is zo mooi om te zien dat er al veel mensen zijn die de Wim Hof methode uitvoeren en met minder of zonder medicijnen verder kunnen en hun leven weer terug hebben.
Dat ik las dat er een lezing was in het dorp waar ik ben opgegroeid, was mijn eerste reactie, ik moet er heen om mijn verhaal te vertellen.Ik heb dan ook meteen een mail gestuurd en Klaas reageerde enthousiast en nodigde mij uit om te komen. Meteen daarna dacht ik : 'wat heb ik gedaan? ik heb nog nooit voor een grote groep gesproken en ik durf dat helemaal niet". Maar de drang om mijn verhaal te delen met andere mensen is veel groter dan mijn angst en daarnaast heb ik geleerd met de Wim Hof methode dat angst je grootste vijand is en dat het je dingen ontneemt. Angst kun je juist omzetten in iets krachtigs. Dus naast een leven zonder medicijnen brengt het me ook kansen om dingen te doen die ik nooit durfde......
Nou, ik kan u vertellen, ik was natuurlijk nerveus, maar door te luisteren naar het mooie verhaal van Klaas en de verschillende interviews in de lezing, kreeg ik juist zin om mijn verhaal live te kunnen delen met als die mensen. Het ging goed en ik vond het leuk!!!!

Zonder medicijnen. Ja het kan! Ik kon het in het begin ook niet helemaal geloven, maar door gesprekken met 2 andere personen die de wim nog methode ben ik er ook in gaan geloven dat het voor mij ook zou kunnen werken. Ik gebruikte dat ik de oefeningen dagelijks ging doen. Zware ontstekingsremmers in de ochtend en avond en 1 keer per maand een dagdeel aan het infuus voor biologicals. Dat ik een periode bezig was begonnen mijn handen en voeten enorm op te zetten en rood te worden. Toevallig kreeg ik op dat moment mijn infuus en dacht dat het daarna beter zou gaan, maar tijdens het infuus werd het al erger. Dus het ziekenhuis gebeld na een aantal dagen kon ik langs komen bij de reumatoloog en die zag behoorlijke  Ontstekingen. Prednisonspuiten was zijn advies, maar daar kan ik helaas niet tegen, dus met een dubbele dosis onstekingremmers ging ik naar huis. Na 2 dagen was het resultaat dat het nog erger werd. Intussen was bij het vermoeden zekerheid aan het worden. Door de oefeningen en daarbij de medicijnen werd het teveel voor mij lichaam. Ik durfde dit niet hardop te zeggen, maar 2 weken later bij mijn eigen arts heb ik mijn. vermoeden uitgesproken en aangegeven dat ik even wilde stoppen met de medicijnen om te kijken wat er zou gebeuren. Zij vond het goed en stelde voor extra foto's te laten maken en bloed te prikken om te kijken of ik geen beschadigingen heb.
De uitslagen waren goed en mijn handen en voeten herstelden zichzelf met de methode! Nu was voor mij echt duidelijk dat het werkte en gaf het mij heel veel vertrouwen!!!
Ook bij de andere controle was steeds alles goed en de arts en ik hebben zelfs geen nieuwe afspraak gemaakt. Ik zal aan de bel trekken bij ontstekingen en veel pijn.\
Het is nu eind maart en in oktober heb ik mijn laaste infuus gehad en ben ik gestopt met alle pijnstillers!!!!
Wel moet ik elke dag om 6.00 uur opstaan om voordat de kids wakker worden mijn oefeningen te doen. De ademhalingsoefeningen duren ongeveer een half uur waarna ik 40 push ups doe, zonder adem te halen  en nog 50 sqauts doe.Daarna stap ik direct onder een steenkoude douche voor ongeveer 4 tot 5 minuten. En ja dan kan mijn dag goed beginnen. De stijfheid is dan verdwenen, waar ik in de morgen mee wakker wordt, wat tegenwoordig niet zo veel meer is hoor. 3 jaar terug kon ik pas na een drie kwartier na het ontwaken de trap af en dan niet meer terug kunnen......

Mijn reuma is niet weg en ik ben ook nog wel eens heel erg moe, maar ik heb mijn leven weer terug nu ik de methode volg en mijn suikervrije dieet volg. Ik hoop hiermee veel mensen te kunnen inspireren.

Mijn eerste ijsbad

 

 

 

 

Reuma en dan zonder medicijnen, kan dat?
Ik zal mij eerst voorstellen: ik ben Bianca Holvast, getrouwd en moeder van 2 lieve dochters van 4 en 8 jaar.
Drie en een half jaar geleden is bij mij de diagnose reumatische artritus vastgesteld. Eerst ben je blij dat je klachten een naam hebben gekegen, maar als snel krijg je een grote klap te verwerken. Want hoe ga je hier mee om met 2 kleine kinderen, als jonge vrouw........
Ik ben een traject ingegaan van medicijnen, medicijnen en nog eens medicijnen. Daarnaast fysiotherapie en ergotherapie, want ja hoe kan je de dagelijkse dingen doen, met zo mijn mogelijk pijn.
Het is een hele lange weg en gaandeweg kwam ik erachter dat je met de juiste medicijnen wel een deel van kwaliteit terug heb, maar de bijwerkingen zijn een ramp.
Mijn energie was ook lastig, kon intens moe zijn en ben steeds meer gaan lezen, van wat je allemaal kunt doen. Ik ben op mijn voeding gaan letten. Geen varkensvlees, geen koffie, thee alcohol en geen suiker meer. Ik ging duidelijk verschil merken. Ik was minder moe en had minder last van opgezwollen handen en voeten.
Van een vriendin kreeg ik te horen dat er een methode is, de Win hof methode, die al meerdere mensen van de medicijnen heeft geholpen.
Om voor nu een heel lang verhaal kort te maken, ik ben dat gaan doe en ben nu al 5 maanden zonder medicijnen. De ziekte gaat er niet van weg, maar de kwaliteit, de  energie en minder pijn dat is wat  ik er voor terug krijg, dus ik heb mijn leven terug.
Graag wil ik met mijn blog laten zien hoe ik met de ziekte omga en wat ik daar voor doe, met voeding, de Wim hof methode en bewegen en hoop daarmee andere mensen te inspireren.

Wat doe ik nu elke dag: naast het suikervrij eten, sta ik elke ochtend om 6.00 uur op en ga een half uur de ademhalingsoefeningen van Wim Hof doen. Daarna sta ik 3 tot 5 minuten onder een steenkoude douche. En dit geeft mij de kracht om de dag te beginnen........................